Czekając na spełnienie naszego największego marzenia

Wracam do domu, od tylu lat Wciąż po kryjomu, przed wschodem dnia Wiem ze czekałeś, aż powiem tak Wracam do domu, ostatni raz Wszystko co mam, co dał mi świat Nosze w sobie by kiedyś Ci dać Choć mówią że, nie mamy szans Ciągle wierzę że jeszcze jest czas I chcę, razem z Tobą zakończyć ten dzień Ten jeden dzień Wracam do domu, wiem że już czas Poczuć chcę znowu, smak tamtych lat Było tak wiele, radości w nas Wracam do domu, lepiej jest tam Wszystko co mam, co dał mi świat Noszę w sobie by kiedyś Ci dać Choć mówią że, nie mamy szans Ciągle wierzę że jeszcze jest czas I chcę razem z Tobą zakończyć ten wiek Ten jeden raz "Oddam Ci więcej niż będziesz chciał Jeszcze razem będziemy sie śmiać Z tego co było,z grzechów i kłamstw Wciąż pamiętam Twój uśmiech sprzed lat Warto próbować, pomimo ran Nie pozwolę Ci więcej się bać Zacząć od nowa chcesz Ty i ja Tylko proszę nie zostawiaj mnie tak Bo wszystko co mam, co dał mi świat Noszę w sobie by kiedyś Ci dać"

Od wczoraj mam praktyke w szpitalu.......Musze powiedzieć, ze bardzo mi sie podoba i chyba jest to to o czym zawsze marzyłam........ dopiero "w praktyce" człowiek może poznać czy coś mu odpowiada czy nie- czy jest to to o czym marzył, czy nie...wiadomo my0 rehabilitanci pracując czynnie w soim zawodzie napracujemy się -często nawet bardzo- wiadomo tu trzeba kogoś dać na wózek, podnieść, przytrzymać itd. ale ta satysfakcja z tego, że jest się komuś potrzebnym, że to co robimy, komuś naprawdę pomaga........ Ja cieszę się z radości innych, kiedy  przebywam z tymi pacjentami- to wtedy wiem po co żyję;  wiem, ze ja mogę im pomóc a oni  potrzebują tej pomocy ode mnie........ uśmiecham sie do tych ludzi; chcę aby (czasem) mimo bólu jaki towarzyszy ich chorobom mogli choć na chwilę się uśmiechnąć, zapomnieć o tym całym cierpieniu.......i muszę powiedzieć, że teraz gdy mijam się na oddziale z niektórymi pacjentami to automatycznie na ich twarzach pojawia się uśmiech  i to jest piękne.

Jezusie, przyjacielu, dziękuje Ci Dziękuję Ci za miłość jaką nam okazujesz: jest tak wielka, że dotyczy każdej naszej sprawy, małej i dużej, jest radosna i zawiera próbę, by radować się darem, jaki nam czynisz. Dziękuję Ci za Twoją obecność, która błogosławi, uświęca, uwiecznia każdy ruch naszej istoty. Dziękuję Ci za modlitwę, która należy do całego świata i wszystkich czasów, chociaż my stanowimy jej głos. Dzięki Ci za istnienie, które dajesz każdemu i wszystkim. Dziękuję Ci za to, że pozwalasz mi zrozumieć i oczekujesz na moją radość. Paola Profumo Moja nieznana miłość... O moja piękna, nieznana miłości, Gdzieś oddychasz i żyjesz Z dala ode mnie, a może w pobliżu... Ale nie znam wdzięku rysów twojej twarzy Ani palców i tkanek, które utkały twoje życie, Jak nie znam splotu wątku i węzłów Które zrobiły płótno. O moja piękna, nieznana miłości, Chciałbym, żebyś dzisiaj pomyślała O mnie, jak ja o tobie. Nie w złotym marzeniu, które nie byłoby mną. Ale abyś zgodziła się na długą noc nieci