Czekając na spełnienie naszego największego marzenia

I Będzie to, co ma być, nie inaczej Rozpromieni się ktoś, ktoś zapłacze  Nie dowiesz się wcześniej, chyba że we śnie Ale czy chcesz? Nie wiedzieć dobrze jest Za czym tak gnasz, po co Ci to? Zabierzesz ze sobą, gdybyś poszedł na dno Ołówek weź, teraz kartkę i pisz: Kupiłem wszystko, a wciąż nie mam nic Ref. Swój czas, weź w garść, swój czas Zanim Ci życie nie powie, że pass I odholuje, weź w garść i idź Zacznij na 100, nie na 5 procent żyć II Wielkie ma oczy strach, gdy się boisz To, co złe - wznieca i dwoi, troi Pokochaj goręcej i weź na ręce dziecko, bo Ono przywoła dom Nie wzbraniaj się, bierz wszystko jak jest Bo życie po równo dzieli wydech i wdech Ołówek weź, teraz kartkę i pisz: Już nie uciekam, bo we mnie jest mistrz! Ref. Swój czas, weź w garść, swój czas Zanim Ci życie nie powie, że pass I odholuje, weź w garść i idź Zacznij na 100, nie na 5 procent żyć  Od kilku dni na okrągło słucham powyższego utworu- nie tylko ze względu na samą muzykę, ale na słowa- one dokładnie pokazują...

Chyba powinni mi zablokować dostęp do różnych mediów, a już na pewno do internetu... Kiedy czytam różne historie, szczególnie te, które mówią np. O zabijaniu własnych dzieci, o ich maltretowaniu, o ich okaleczaniu, o traktowaniu ich jak rzeczy, to po prostu mnie coś bierze- wewnętrznie mnie to "Zabija" i pytam: " Boże, jak tak można"; Boże, dlaczego??? My- niepłodni i bezpłodni tak bardzo czekamy na nasze dziecko/ dzieci- robimy wszytko, co w naszej mocy, a tu jak na złość nic z tego nie wychodzi, podczas gdy gdzieś indziej ludzie pozbywają się dzieci, bo im przeszkadzaja w życiu, bo są im niepotrzebne... Nie mogę tego pojąć, nie ogarniam tego... Przeczytałam właśnie artykuł znajdujący się na stronie http://m.se.pl/wiadomosci/swiat/kobieta-zrelacjonowala-aborcje-na-instagramie-nagle-miesnie-sie-rozluzniaja-ze-mnie-wyplywa_1023923.html i jestem w szoku; jak można się czymś takim chwalić?? Ona czuje się bohaterką? Nie, jak dla mnie to wręcz odwrotnie i jeszcze ma cz...

Jaka ja jestem zła, jaka jestem wkurzona, mam doła- nie pamiętam kiedy aż tak źle ( psychicznie się) czułam; oczywiście nic u mnie- u nas nie może być dobrze, zawsze jakieś przeszkody, zawsze jakieś ( przepraszam za wyrażenie) gówno się znajdzie, które rozłoży mnie na łopatki, które podetnie mi tak skrzydła, że nie mogę się pozbierać- siedzę w robocie, a najchętniej poszła bym do domu, beczeć mi się chcę.... Już piszę co spowodowało u mnie taki stan rzeczy.... Termin pobytu w szpitalu- od jakiegoś już czasu zaklepany, ja nastawiona, że już za niedługo będę miała robioną laparoskopię, a tu jak na złość, jakby wszystko obróciło się przeciwko mnie- to choroba, która w ciągu 1 miesiąca zaatakowała 2 razy- leczenie nadal trwa, ale jeszcze mam zakatarzony nos, flegmę, która nie chce zejść itd., mało tego, dziś otrzymałam wyniki z biocenozy pochwy i jestem załamana- skąd mi się to wzięło??? Teraz to już na pewno mogę się pożegnać w tym miesiącu ze szpitalem- wielka niewiadoma kiedy tam pó...

Termin laparoskopii tuż tuż, a ja znowu jestem chora ( co jest grane?)- w przeciągu jednego miesiąca 2 razy chora- tym razem "odwiedził" mnie jakiś ropniaczek- jak to określiła moja pani doktor; wczoraj ból gardła, dzisiaj czerwony kinol i lejąca się z niego woda, łamanie w kościach....mówię pani doktor, że po 1 w ostatnim czasie moja odporność znacznie spadła, bo nigdy aż tak często nie chorowałam; a po 2- , że w połowie przyszłego tygodnia idę do szpitala na laparoskopię i mój gin powiedział, że jak nie będę dobrze wyleczona, to termin laparo trzeba będzie przesunąć- dostałam końską dawkę antybiotyku i pytam panią dr, czy jest szansa, że w miarę szybko mi to minie? powiedziała, że raczej tak, ale mam przyjść w poniedziałek do kontroli żeby zobaczyła, czy rzeczywiście wszystko ładnie "zeszło"- mam nadzieje, że tak też właśnie będzie.... wczoraj byłam na wizycie u gina- na badaniu biocenozy- pan dr pobrał wymaz, a ja pojechałam oddać to do laboratorium; mówię panu ...

  Kiedyś, kiedyś… chyba w maju? Na ulicy…? Lub w tramwaju…? Moją mamę spotkał tata. Los obojgu figla spłatał, Bo choć inne mieli plany, Czuli, że są… zakochani!„Nie do wiary!”, myślał tata, „Ja i miłość?! Koniec świata”. „Och, och, och…”, szeptała mama, „chyba kocham tego pana…”. Tak zaczęło się to wszystko. Wkrótce było weselisko, pokój z kuchnią (na początku), sto uśmiechów w każdym kątku, w dzień tysiące chwil uroczych, gwiazdy spadające w nocy (potem piasek w oczach z rana) i… czekanie na bociana. Ale bocian – sami wiecie – woli włóczyć się po świecie, szukać żab na całym globie, zamiast dzieci dźwigać w dziobie. Zresztą może ja się mylę? Wszędzie jest niemowląt tyle… Może to nie boćka wina? Może inna jest przyczyna…? Tak czy owak, mama z tatą, choć od lat czekali na to, choć szukali w krąg pomocy, choć robili, co w ich mocy, żeby zostać rodzicami, ciągle byli sami. Sami…! Innym mamom, w wielkich brzuszkach, słodko biły już serduszka synków małych jak landrynki i córeczek jak m...