09.04.2011

9 kwiecień- przeddzień pierwszej rocznicy w Smoleńsku....
sobota jak to sobota-rano sprzątanie;dzisiaj "chyciłam" się z moją mamą-niby o głupotę, a tak bardzo dziwnie się czułam- a co najważniejsze, w takiej sytuacji odczułam bardzo mocno to, że jestem sama----jak mi było źle. Męczy mnie ta moja samotność- to najgorsza choroba jaka mnie dopadła w całym moim życiu- mam tylko nadzieję, że jest wyleczalna.
Dzisiaj mój brat ma urodzinki- także popołudniu poszliśmy do niego..
a tam same małżeństwa-tylko ja-borok......masakra..może i jestem na tym punkcie przewrażliwiona może za dużo o tym rozmyślam i piszę, ale boli mnie to bardzo....i już nie wiem jak mam z tym "walczyć".
dzisiaj nawet przez myśl mi przeszło, że ja tak naprawdę jestem nikim- nikomu na mnie nie zalezy, nikt mnie "nie chce".
zostaje tylko wtulić się w poduszkę i wylać kolejną porcję łez.
brat z bratową mają mieszkanko ładnie urządzone, 2 inne małżeństwa obecne na urodzinkach tez opowiadały o wizji wystroju mieszkania......a mi pozostają tylko marzenia......
dobra jest już późno.
Zmykam spać
Dobranoc Wam, którzy jeszcze czytacie te moje wypociny.
Dzięki za obecność, za to, że jesteście....


Komentarze

  1. ~Arek10 kwietnia 2011 23:13

    Witam:)Mam a imię Arek, od dłuższego już czasu czytam Twoje wpisy, każdego dna sprawdzam czy coś się nowego pojawiło:) naprawdę bardzo ciekawie piszesz o życiu i swoich problemach z samotnością, wiem coś o tym, bo mam podobną sytuację, często zastanawiam sie jak to jest że tyle jest samotnych osób a tak trudno kogoś spotkać czy naprawdę niektórym jest pisana samotność?widziałem że sporo osób przegląda Twojego bloga, nie piszą?wydaje mi sie że tak interesująca dziewczyna,odważna i pełna życia nie powinna mieć problemów że znalezieniem kogoś, szkoda że dzieli nas spora odległość, miło b było Cie poznać:).ale na razie pozostaje mi poczytać kolejne wpisy. Pozdrawiam serdecznie- Arek

    OdpowiedzUsuń
  2. bobeczek11 kwietnia 2011 10:48

    Witam ArkuBardzo serdecznie Ci dziękuję za wpis.Dziękuję za taką "odwagę", bo jak sam zauważyłeś dość sporo osób odwiedza mojego bloga, ale tylko nieliczni (bardzo nieliczni) zostawiają po sobie ślad.Bardzo się cieszę z tego, że jest ktoś komu się podoba ten mój blog- miło słyszeć takie słowa:))Dzięki.Serdecznie pozdrawiam

    OdpowiedzUsuń

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Ku pokrzepieniu serc- " sposoby" na niedrożne jajowody

Obraz
Ten post dedykuję tym kobietom, tym paron, małżeństwom, które zmagają się z problemem niepłodności - a główną przyczyną są niedrożne jajowody. Jeszcze jakieś przeszło 3 lata temu, kiedy dowiedziałam się, że moje jajowody są niedrożne- zawalił mi się cały świat- lekarze nie dawali mi żadnych szans na naturalne zajście w ciąże- cały czas powtarzali- tylko In Vitro, tylko In Vitro i nie ma się co łudzić na coś innego. 1 HSG, potem 2, 3- w tym trzecim coś drgnęło, bo wyszła tylko jednostronna niedrożność- był jakiś cień nadzieji, bo z jednym drożnym też udaje się zajść w ciąże, ale ciąży jak nie było, tak nie było; w międzyczasie zmieniłam już parokrotnie lekarza, który wysłał mnie na laparoskopię diagnostyczną ( a jeśli chodzi o wypłatę z ubezpieczenia PZU za pobyt w szpitalu, niestety PZU nie uznało tego- nawet w tym wypadku Rzecznik Finansowy niczego nie wskórał, gdyż PZU z uporem maniaka cały czas trzyma się tego, że mój pobyt w szpitalu był związany z leczeniem niepłodności, a niepł
Czytaj więcej

Moja walka z niedroznymi jajowodami...

Moze zaczne od poczatku; nigdy mi na mysl nie przyszlo, ze moge miec jakies problemy ginekologiczne, a tym bardziej niedrozne jajowody. Podczas pierwszej wizyty u naszego ginekologa-androloga, do ktorego jezdzimy prywatnie, padlo haslo, ze trzeba sprawdzic, czy sa drozne jajowody,bo jesli tak, mozna jakos dalej dzialac,a jesli nie,to jest tylko jedno wyjscie. Po uplywie 2 miesiecy udalo mi sie dostac do szpitala na ginekologie i mialam przeprowadzone badanie HSG- kontrast zamiast sie rozplynac, calkowicie wyplynal i nic nie dostalo sie nawet do szyjki macicy- diagnoza- polipy w szyjce i jamie macicy blokuja dostep i plyn nie chce przedostac sie dalej... Jest nadzieja, bo oto uslyszalam zapewnienia, ze po usunieciu polipow, wszystko bedzie juz dobrze- przeszkoda zostanie usunieta i bede mogla zajsc w ciaze; nie minal miesiac czasu, a ja znowu pojawilam sie w szpitalu, tym razem na pobyt 2-dniowy, bo czekala mnie histeroskopia. Troche sie balam tego zabiegu,ale w myslach wiedzialam jedno
Czytaj więcej

I jesteśmy dalej; zrobiliśmy krok do przodu...

Obraz
 Nie wiem czym to jest spowodowane, ale z dnia na dzień czuje, że coraz bardziej ubywa mi sił... Jeju, przecież ja mam 35 lat, a mówię, jak staruszka, która z ledwością stawia kroki... Nie wiem, czy jest to spowodowane przebytym w niedalekiej przeszłości Covidem, czy przyczyna leży jeszcze gdzieś indziej. Może to też przez bardzo szybkie tempo życia, przez uciekający z prędkością światła czas, ani się człowiek nie obejrzy, a już znowu jest noc i tak mija dzień za dniem... Sytuacja związana z Covidem, chyba znudziła się już większości osob; sama bym chciała, aby było jak dawniej. W ostatnim czasie dowiedziałam się o tylu pogrzebach osób, które znałam, czy to osobiście czy tylko z opowiadań; codziennie, nieustannie dziękuję Bogu za to, że i my i moi rodzice wszyszlismy z tego bez większego szwanku... Dobry Bóg czuwał i nadal czuwa nad nami... Jeśli chodzi o krok w przód, to cieszę się ogromnie z tego, że podjęliśmy wspólną decyzję dotyczącą adopcji dziecka. W sumie ja byłam już do tego p
Czytaj więcej