Moja walka z niedroznymi jajowodami...

Moze zaczne od poczatku; nigdy mi na mysl nie przyszlo, ze moge miec jakies problemy ginekologiczne, a tym bardziej niedrozne jajowody. Podczas pierwszej wizyty u naszego ginekologa-androloga, do ktorego jezdzimy prywatnie, padlo haslo, ze trzeba sprawdzic, czy sa drozne jajowody,bo jesli tak, mozna jakos dalej dzialac,a jesli nie,to jest tylko jedno wyjscie. Po uplywie 2 miesiecy udalo mi sie dostac do szpitala na ginekologie i mialam przeprowadzone badanie HSG- kontrast zamiast sie rozplynac, calkowicie wyplynal i nic nie dostalo sie nawet do szyjki macicy- diagnoza- polipy w szyjce i jamie macicy blokuja dostep i plyn nie chce przedostac sie dalej... Jest nadzieja, bo oto uslyszalam zapewnienia, ze po usunieciu polipow, wszystko bedzie juz dobrze- przeszkoda zostanie usunieta i bede mogla zajsc w ciaze; nie minal miesiac czasu, a ja znowu pojawilam sie w szpitalu, tym razem na pobyt 2-dniowy, bo czekala mnie histeroskopia. Troche sie balam tego zabiegu,ale w myslach wiedzialam jedno-po tym zabiegu bedzie juz dobrze i bedziemy mogli poczac nasze dziecko- takie byly nadzieje, wiadomo czlowiek zawsze ma ta iskierke,ze bedzie dobrze,ze w koncu sie uda, a tym bardziej teraz, jak zlokalizowali glowny problem,ktory byl przeszkoda. Zabieg wykonali, malo co,a bym lezala 3dzien,bo po narkozie jaka dostalam jakos zle sie czulam po wybudzeniu, mialam wymioty i slabo sie czulam, ale nie chcialam dluzej tam zostac-widzisz cierpienia innych kobiet, ktore zmagaja sie z roznymi dolegliwosciami albo te matki w ciazy, ktore z nadzieja oczekuja momentu rozwiazania.... Po kilku godzinach, gdy powiedzmy poczulam sie lepiej, maz przyjechal po mnie, a ja szlam do pielegniarek zapytac sie czy moge isc do domu, troche marudzily,ze raczej nie powinna,ze bym musiala jeszcze u nich zostac,ale ja powiedzialam, ze chce juz do domu i ze czuje sie dobrze... Lekarz- zastępca ordynatora, czy nawet ordynator oddziału gin-poł, zapewniał mnie, że teraz to się wszystko uda i ze następnym razem spotkamy się na porodówce, bo przeszkoda została usunięta, więc można śmiało działać... Więc działaliśmy, ale nasz prywatny gin-androlog, chciał "namacalnego" dowodu co do drożności moich jajowodów, więc zalecił zrobienie kolejnego badania HSG żeby sprawdzić, czy rzeczywiście teraz nie ma już żadnej przeszkody i że jajowody są drożne. Po kilku tygodniach znowu zagościłam  w szpitalu ze skierowaniem w ręku, na którym widniało- "Proszę o wykonanie HSG...." pomyślałam sobie wtedy, że oni mnie za chwilę z tego szpitala wywalą, skoro jestem u nich tak częstym bywalcem... Przyznam się, że tym razem niczego się nie bałam, a już na pewno nie wyniku, który jak się potem okazało, powalił mnie z nóg- "Przykro mi bardzo... Obustronna niedrożność jajowodów..."- te słowa po dziś dzień dźwięczą mi w uszach... Pamiętam- załamałam się wtedy, świat mi się zawalił, nie interesowało mnie wtedy nic, tylko przed oczami miałam mój "wyrok"- nigdy nie będę miała swoich własnych dzieci.. Kiedy po jakimś czasie ochłonęłam, zaczęłam szukać różnych info. na temat niedrożności jajowodów- znalazłam dużo różnych opinii, porad itd. grono osób pisało o zbawiennej mocy borowin przy występowaniu niepłodności- zaczęłam drążyć temat- w końcu przypomniałam sobie, że gdzieś w domu leżą nam plastry borowinowe, które kiedyś mama stosowała na chore stawy, a teraz już nie będzie ich używać i miała je wyrzucić- więc skorzystałam z nich i zrobiłam sobie serię 10 dniową- nasiadówki borowinowe; w międzyczasie znalazłam też na necie info o leczniczych właściwościach zioł na niedrożne jajowody- też zaopatrzyłam się w sklepie zielarskim w kilka saszetek odpowiednich ziół- wymieszałam je razem i piłam po szklaneczce (oczywiscie kiedy pow. o tym naszemu lekarzowi, pow., że mam w to nie wierzyć, bo to są głupoty- ja jednak piłam- a jemu się nie przyznałam); były modlitwy do wszystkich tych świętych od spraw beznadziejnych, a także tych od poczęć i nowego życia- po dziś dzień, codziennie opasam się paskiem św. Dominika i żarliwie błagam o wysłuchanie mojej największej prośby...  Pod koniec sierpnia, byłam na przedmuchwianiu jajowodów dwutlenkiem węgla i wtedy już było widać, że coś jakby drgnęło- gaz się gdzieś rozchodzi i z tego można wnioskować, że przynajmniej jeden jajowód jest drożny... czy to zasługa borowin, ziół i modlitw, czy coś innego? Ja myślę, że jednak coś dały te wszystkie "zabiegi" pomocnicze, że mają one jakąś "moc", jednak nie nadaremnie ludzie piszą o tym w samych superlatywach...
Po ok. 4 miesiącach, tj. na początku grudnia, zaczęłam kolejną serię 10- dniową z borowinami- tym razem robiłam sobie okłady na brzuch i leżałam tak ok. 15-20 minut. Pod koniec stycznia tego roku, pojechałam do innego szpitala na wykonanie HSG  żeby zobaczyć, jak to wygląda i tu ku mojemu zdziwieniu- lewy jajowód okazał się drożny, a jeszcze jakieś ok. pół roku wcześniej była diagnoza obustronnej niedrożności, bo kontrast ani nie drgnął i mimo, że wypełnił macicę, to nie rozlał się do jajowodów... Jak to tłumaczyć? Bardzo się z mężem cieszymy z tego stanu rzeczy; obecnie robię kolejną kurację borowinową, a także moczę nogi w soli iwonickiej (to głównie ze względu na ciągłe zimne stopy)... Ktoś może powiedzieć, że to czysty przypadek, że kiedyś wyszły niedrożne, teraz jeden drożny albo, że może był za 1 razem źle podany kontrast- zimny i ujścia jajowodów w efekcie obronnym się zacisnęły... Kto wie, ja jednak mam przekonanie, że te moje działania nie poszły na marne, tylko, że tez miały jakiś -większy może i mniejszy wpływ na to... Co o tym sądzicie?