Poniedziałek wielkanocny...

 

Wczoraj już nic więcej nie napisałam- jakoś popołudniu nie miałam zbytnio czasu. Jako że wczoraj był alny poniedziałek już od samego rana to poczułam na własnej skórze, kiedy to tata wszedł do mojego pokoju z sikawką i  zaczął mnie lać jak jeszcze nie otwarłam oczu...
Potem przyszedł  kuzyn i wójek- oni zawsze pamiętają o nas- i zawsze robią to kulturalnie- nie wodą lecz perfumami...Jak brat wrócił z pracy to on zaczął lać i psikać nas- tzn mnie i mamę- wodą...
Potem przyszła babcia i dziadek, bo mój brat miał wczoraj urodzinki- siedzieliśmy razem... Pod wieczór przyszli kuzyni- i zaczęli lać- starszy wodą a młodszy- dżentelmen:0) hihi- perfumem. Wracając do młodszego kuzyna- chcę powiedzieć, że jak byliśmy młodsi, to wszyscy traktowali nas jak rodzeństwo- byliśmy bardzo do siebie podobni- i budową i karnacją, zawsze razem się bawiliśmy, dobrze się dogadywaliśmy, zawsze mieliśmy szalone pomysły- jednym z nich, o ile dobrze pamiętam było zrobienie z rowerka "maszyny latającej"-hihih; mieliśmy bujna wyobraźnię; kiedyś jeszcze robiliśmy z drutów pierścionki i sprzedawaliśmy je przed furtką- pamiętam jak "zaczepialiśmy" przechodzących obok nas sąsiadów i zachwalaliśmy nasze "produkty"; sprzedawaliśmy też owoce- czasem nawet jeszcze te niedojrzałe-ale ludzie "litując" się nad nami kupowali od nas; pamiętam jeszcze jak z Michałem zrobilismy sobie piknik- na który jechalismy kilka metrów od domu-  dosłowie chyba 2 domy dalej... To było takie piękne...
A kiedy dobraliśmy się paczką- ja, mój brat i nasi kuzyni wymyślaliśmy różne , niestworzone rzeczy... Zrobiliśmy sobie budkę na drzewie tzw."bazę", gokarda, pociągnęliśmy sobie kable i założyliśmy sobie telefony- takie tylko między nami i wiele różnych rzeczy...
To były czasy...Dziecięce lata- chyba najlepsze...
Dużo by można było pisać...


Wracając do wczorajszego dnia, poszłam z bratem na wieczorną mszę, a przed nią rozmawiałam z nim o fajnych chłopakach z jego pracy :0).
I tak właściwie zleciał mi cały dzień...


  

Komentarze

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Ku pokrzepieniu serc- " sposoby" na niedrożne jajowody

Obraz
Ten post dedykuję tym kobietom, tym paron, małżeństwom, które zmagają się z problemem niepłodności - a główną przyczyną są niedrożne jajowody. Jeszcze jakieś przeszło 3 lata temu, kiedy dowiedziałam się, że moje jajowody są niedrożne- zawalił mi się cały świat- lekarze nie dawali mi żadnych szans na naturalne zajście w ciąże- cały czas powtarzali- tylko In Vitro, tylko In Vitro i nie ma się co łudzić na coś innego. 1 HSG, potem 2, 3- w tym trzecim coś drgnęło, bo wyszła tylko jednostronna niedrożność- był jakiś cień nadzieji, bo z jednym drożnym też udaje się zajść w ciąże, ale ciąży jak nie było, tak nie było; w międzyczasie zmieniłam już parokrotnie lekarza, który wysłał mnie na laparoskopię diagnostyczną ( a jeśli chodzi o wypłatę z ubezpieczenia PZU za pobyt w szpitalu, niestety PZU nie uznało tego- nawet w tym wypadku Rzecznik Finansowy niczego nie wskórał, gdyż PZU z uporem maniaka cały czas trzyma się tego, że mój pobyt w szpitalu był związany z leczeniem niepłodności, a niepł...
Czytaj więcej

Płacz, smutek, żal... Gorzki smak porażki..

Obraz
Tak naprawdę nie wiem od czego zacząć; długo zbierałam się za napisanie tego wpisu. W sumie nic nowego nie mam do powiedzenia, ale niektóre zdarzenia sprzed kilku lat, dzisiaj znów ujrzały światło dzienne i odnowiły powstałe wtedy rany w sercu... Ale do rzeczy; zmieniliśmy lekarza na innego ( na naszej niepłodnościowej drodze był to chyba 8, czy 9 lekarz); byłam na wizycie i wtedy to został mi odebrany najmniejszy cień nadziei, została ona ze mnie wyssana tak,żeby nie pozostawiać żadnych złudzeń... I tak się obecnie czuję; lekarz rzeczowy, sympatyczny,miły itd. co mnie zaskoczyło to to,że nie pozwolił mężowi wejść ze mną  do gabinetu, kiedy zapytałam go o tą możliwość i zaznaczyłam od razu,że jesteśmy zdecydowani na inseminację. Byłam sama, pan dr nie badał mnie ( bo w sumie i po co, skoro tydzień temu miałam robione USG i wszystko było dobrze)... Lekarz spokojnie przeglądał naszą dokumentację medyczną- najpierw zaczął od wyników męża, potem przeszedł do moich; nagle mówi mi,że ...
Czytaj więcej

I jesteśmy dalej; zrobiliśmy krok do przodu...

Obraz
 Nie wiem czym to jest spowodowane, ale z dnia na dzień czuje, że coraz bardziej ubywa mi sił... Jeju, przecież ja mam 35 lat, a mówię, jak staruszka, która z ledwością stawia kroki... Nie wiem, czy jest to spowodowane przebytym w niedalekiej przeszłości Covidem, czy przyczyna leży jeszcze gdzieś indziej. Może to też przez bardzo szybkie tempo życia, przez uciekający z prędkością światła czas, ani się człowiek nie obejrzy, a już znowu jest noc i tak mija dzień za dniem... Sytuacja związana z Covidem, chyba znudziła się już większości osob; sama bym chciała, aby było jak dawniej. W ostatnim czasie dowiedziałam się o tylu pogrzebach osób, które znałam, czy to osobiście czy tylko z opowiadań; codziennie, nieustannie dziękuję Bogu za to, że i my i moi rodzice wszyszlismy z tego bez większego szwanku... Dobry Bóg czuwał i nadal czuwa nad nami... Jeśli chodzi o krok w przód, to cieszę się ogromnie z tego, że podjęliśmy wspólną decyzję dotyczącą adopcji dziecka. W sumie ja byłam już do te...
Czytaj więcej