tak, tak...

Od wczoraj mam praktyke w szpitalu.......Musze powiedzieć, ze bardzo mi sie podoba i chyba jest to to o czym zawsze marzyłam........ dopiero "w praktyce" człowiek może poznać czy coś mu odpowiada czy nie- czy jest to to o czym marzył, czy nie...wiadomo my0 rehabilitanci pracując czynnie w soim zawodzie napracujemy się -często nawet bardzo- wiadomo tu trzeba kogoś dać na wózek, podnieść, przytrzymać itd. ale ta satysfakcja z tego, że jest się komuś potrzebnym, że to co robimy, komuś naprawdę pomaga........ Ja cieszę się z radości innych, kiedy  przebywam z tymi pacjentami- to wtedy wiem po co żyję;  wiem, ze ja mogę im pomóc a oni  potrzebują tej pomocy ode mnie........ uśmiecham sie do tych ludzi; chcę aby (czasem) mimo bólu jaki towarzyszy ich chorobom mogli choć na chwilę się uśmiechnąć, zapomnieć o tym całym cierpieniu.......i muszę powiedzieć, że teraz gdy mijam się na oddziale z niektórymi pacjentami to automatycznie na ich twarzach pojawia się uśmiech  i to jest piękne......można z nimi porozmawiać, pożartować. Od wczoraj taka staruszka- fajna babcinka- robie jej kilka zabiegów- nazywa mnie słoneczkiem :0)taka kobiecinka fajna.....cieszę sie z tego, ze mogę być właśnie tam........
więc ostatnio mój plan dnia jest bardzo napięty- rano praktyka, potem praca, sen no i kolejny dzień taki sam................
      
                          'Rozumiem, rozumiem swój błąd,

Lecz cofnąć się nie mam szans

Kiedy ziemia niknie pod nogami

I gdy już wiem, że mogłam wszystko zmienić..."

Rozumiem, już rozumiem swój błąd,
Mimo że czasu mało i mogło by sie wydawać, ze w natłoku zajęć nie mam czasu na jakies marzenia, przemyślenia itd. ja wciaż pamietam, nadal wierze choć nadzieja już powoli gaśnie........
wesele za weselem- i to młodsi ode mnie.........a ja......ja nadal sama......... i wkurza mnie już to............. nie znalałam odpowiedzi- dlaczego ciągle odnoszę porażki?
nie potrafię rozgryźć tej tajemnicy............
ale jeśli nie-------- hmmmmmm może ja nie mam być szczęśliwa......... może ja mam tylko dawać szczęśćie innym- nie mam być "egoistką", która chce sama być szczęśliwa..............




Komentarze

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Ku pokrzepieniu serc- " sposoby" na niedrożne jajowody

Obraz
Ten post dedykuję tym kobietom, tym paron, małżeństwom, które zmagają się z problemem niepłodności - a główną przyczyną są niedrożne jajowody. Jeszcze jakieś przeszło 3 lata temu, kiedy dowiedziałam się, że moje jajowody są niedrożne- zawalił mi się cały świat- lekarze nie dawali mi żadnych szans na naturalne zajście w ciąże- cały czas powtarzali- tylko In Vitro, tylko In Vitro i nie ma się co łudzić na coś innego. 1 HSG, potem 2, 3- w tym trzecim coś drgnęło, bo wyszła tylko jednostronna niedrożność- był jakiś cień nadzieji, bo z jednym drożnym też udaje się zajść w ciąże, ale ciąży jak nie było, tak nie było; w międzyczasie zmieniłam już parokrotnie lekarza, który wysłał mnie na laparoskopię diagnostyczną ( a jeśli chodzi o wypłatę z ubezpieczenia PZU za pobyt w szpitalu, niestety PZU nie uznało tego- nawet w tym wypadku Rzecznik Finansowy niczego nie wskórał, gdyż PZU z uporem maniaka cały czas trzyma się tego, że mój pobyt w szpitalu był związany z leczeniem niepłodności, a niepł
Czytaj więcej

Moja walka z niedroznymi jajowodami...

Moze zaczne od poczatku; nigdy mi na mysl nie przyszlo, ze moge miec jakies problemy ginekologiczne, a tym bardziej niedrozne jajowody. Podczas pierwszej wizyty u naszego ginekologa-androloga, do ktorego jezdzimy prywatnie, padlo haslo, ze trzeba sprawdzic, czy sa drozne jajowody,bo jesli tak, mozna jakos dalej dzialac,a jesli nie,to jest tylko jedno wyjscie. Po uplywie 2 miesiecy udalo mi sie dostac do szpitala na ginekologie i mialam przeprowadzone badanie HSG- kontrast zamiast sie rozplynac, calkowicie wyplynal i nic nie dostalo sie nawet do szyjki macicy- diagnoza- polipy w szyjce i jamie macicy blokuja dostep i plyn nie chce przedostac sie dalej... Jest nadzieja, bo oto uslyszalam zapewnienia, ze po usunieciu polipow, wszystko bedzie juz dobrze- przeszkoda zostanie usunieta i bede mogla zajsc w ciaze; nie minal miesiac czasu, a ja znowu pojawilam sie w szpitalu, tym razem na pobyt 2-dniowy, bo czekala mnie histeroskopia. Troche sie balam tego zabiegu,ale w myslach wiedzialam jedno
Czytaj więcej

I jesteśmy dalej; zrobiliśmy krok do przodu...

Obraz
 Nie wiem czym to jest spowodowane, ale z dnia na dzień czuje, że coraz bardziej ubywa mi sił... Jeju, przecież ja mam 35 lat, a mówię, jak staruszka, która z ledwością stawia kroki... Nie wiem, czy jest to spowodowane przebytym w niedalekiej przeszłości Covidem, czy przyczyna leży jeszcze gdzieś indziej. Może to też przez bardzo szybkie tempo życia, przez uciekający z prędkością światła czas, ani się człowiek nie obejrzy, a już znowu jest noc i tak mija dzień za dniem... Sytuacja związana z Covidem, chyba znudziła się już większości osob; sama bym chciała, aby było jak dawniej. W ostatnim czasie dowiedziałam się o tylu pogrzebach osób, które znałam, czy to osobiście czy tylko z opowiadań; codziennie, nieustannie dziękuję Bogu za to, że i my i moi rodzice wszyszlismy z tego bez większego szwanku... Dobry Bóg czuwał i nadal czuwa nad nami... Jeśli chodzi o krok w przód, to cieszę się ogromnie z tego, że podjęliśmy wspólną decyzję dotyczącą adopcji dziecka. W sumie ja byłam już do tego p
Czytaj więcej